​​Wyzwania związane z COVID-19 okazały się na tyle duże, że wiele rządów ogłosiło pakiety antykryzysowe, wykraczające poza ramy nakreślone przez unijne reguły fiskalne. Zielone światło do zwiększenia deficytów dała Komisja Europejska. Wytworzył się szeroki konsensus wokół idei wzrostu wydatków, a nawet wsparcia budżetów przez działania banków centralnych. Władze monetarne obniżyły stopy procentowe wprowadzając często ujemne lub realnie ujemne oprocentowanie, a także na szeroką skalę zaczęły skupować aktywa. Wszystko wydaje się bezprecedensowe, ale nawet jeżeli pandemia koronawirusa się skończy, to czeka nas okres wychodzenia z długów, normalizacji polityki pieniężnej, odbudowy rynków pracy i powrotu na ścieżkę wzrostu gospodarczego. Wszystko to realizując transformację energetyczną, która wymaga znaczących nakładów inwestycyjnych.

Jakimi zasadami powinien kierować się mix polityki fiskalnej i monetarnej w najbliższych miesiącach, ale także latach? Jakie cele powinny przyświecać władzom monetarnym i fiskalnym? Kiedy i czy należy wrócić do starych zasad?